Houd mij niet vast...

SPOREN MET JEZUS

Oostkapelse bos

Niet kiezen voor te vroeg succes, voor brood

uit steen of engelwacht ten koste van

de opdracht die slechts langs de smalle weg

van stille omgang goed begrepen wordt.

Alleen wie dient, kan later koning zijn.

Aanvaarden dat er na een tijd van bloei

een keerpunt komt waarbij het uiterlijk

verwelkt en sterft, maar zaden voortbrengt

die in laat seizoen verwaaien met de wind

en kiemen waar zij goede bodem vinden.

De tijd tot aan het einde te benutten

voor woorden van geloof en hoop, zodat

wie achterblijft niet vreest, maar moedig leeft,

verzekerd van geleide en met liefde

als onvergankelijke erfenis.

Te zeggen dat er na een worsteling

vol angst in een doorwaakte nacht niets blijft

dan overgave aan Gods wil en weg,

die dieper gaan dan ooit een mens kan denken

en zegenrijk de laatste gang te gaan.

Bereid zijn om een struikelsteen te zijn,

soms misverstaan, door eigen volk verworpen,

maar minutieus bewerkt, op maat gemaakt

voor de in aanbouw zijnde stad, waarvan

de Heer de architect en hoeksteen is.

Anje Maria de Sonnaville

Henk en Annemiek Adriaansen

Maria uit Magdala

Johannes 20 : 1 - 18   (Maria uit Magdala)

Wat bewoog Maria om naar het graf te gaan? Welke gedachten gingen door haar heen toen ze er naar toe liep?

Al wandelend lukt het mij vaak om mijn gedachten te ordenen en zaken op een rijtje te zetten. Het biedt mij de mogelijkheid om in mezelf te keren. Emoties en verstand worden met elkaar in balans gebracht.

Mezelf verplaatsend in bovenstaand bijbelgedeelte probeerde ik mij voor te stellen welke gedachten bij Maria boven kwamen toen ze dacht aan Jezus die overleden was. Hierbij vond ik een lied van Guus Meeuwis, genaamd  “Jeroen”. In dit lied zingt hij over een jongen die niet meer leeft.

Naast de tekst trof mij met name de tegenstelling tussen de bekende volkszanger Guus met zijn vrolijke, gezellige songs en de dichter Guus die stil staat bij het leven.

Voor mij is het een lied waarin mooi verwoord wordt dat iemands aanwezigheid gevoeld wordt ook als hij niet meer op aarde is.

Kil en stil en lege straten
Praten gaat niet zoals ik wil
Verstoort een woord, tekens, gedachten
Wachtend aan een tempelpoort

Loop en hoop ik langs gangen vol van jouw
Verademing
Een tekening van geestrijkheid, gedrevenheid
En schittering

Voelt een koelte
Als een rillng
Trilt ineens jouw aanwezigheid

Weet, vergeet niet hoe wij waren
Verklaren daden wat jij deed
Tomeloos en grenzeloos
Liefdevol omarmen naasten jou

Nu nog steeds als je bij ons bent om ons heen
Misschien als geest
Weet je nog dat wij de wereld zagen als een bol
Vol vrolijkheid

Die met al
Haar moois en lekkers
Jou was toegewijd

Mirjam Verhaar

de rups

Misericordias Domini

Een lied uit Taizé

Een plek van inspiratie en stilte

Kloosters en andere plaatsen bewaren die stilte

Heb jij een plek waar je kunt opleven in stilte?

Cocky Klaver

Brood uit de hemel

Eerst leven, dan spreken.

Getuige zijn van God betekent dat je een levend teken bent van Gods aanwezigheid in de wereld.
Hoe we leven is belangrijker dan wat we zeggen, want de juiste manier van leven leidt altijd tot de juiste manier van spreken.
Als we dankbare mensen zijn, zullen we vergevend spreken.
Als we dankbare mensen zijn, zullen onze woorden van die dankbaarheid getuigen, en als we hoopvol en blij gestemd zijn, zullen we blij en hoopvol spreken.
Hopelijk reikt het leven ons de juiste woorden aan, en leiden onze woorden ons naar de juiste manier van leven.

Uit: Brood voor onderweg
van: Henri Nouwen

Marchel de Jonge

De ezel

Annelies Molenaar

Palmpasen

Lied 555: Dans en zing: Hosanna voor de koning

Op een ezel komt Hij aan

Om naar Jeruzalem te gaan.

Dans en zing:

Hosanna voor de koning;

Dans en zing:

Hosanna voor de Heer!

Zwaai de takken heen en weer:

Zegen en vrede voor de Heer!

Dans en zing:

Hosanna voor de koning;

Dans en zing:

Hosanna voor de Heer!

Marian Wondergem

De intocht in Jeruzalem

Cobi Cacace

Zegenbede over de stilte.

God, luisterende God,

We danken U voor de zegen van de stilte.

De stilte van de zon die opkomt.

De stilte van de mist over de heuvels.

De stilte van het luisteren.

De stilte aan het eind van het verhaal.

De stilte tussen de tonen in de muziek.

De stilte tussen vrienden.

Amen

                                   Jan Sutch Pickard

                                   uit het Liedboek

                                 

Hans en Tineke Sprenger

Gezegend hij die komt als koning, in de naam van de Heer.

Lucas 19:38

Durven we nog in die koning te geloven in een tijd waarin de Poetins, de Assads, de Kim Jong-uns de wereld lijken te regeren? Er raast een storm van machtswellust, onrecht en verdrukking door de wereld. Hoe moeten we stil worden? Bidden we dan maar dat God deze storm zal stillen of dat Hij de storm laat uitrazen en ons rust, vrede en kracht geeft midden in het geweld? Misschien geeft lied 940 ons wat aanwijzingen om in beweging te komen.

Nelie Jackson

Simon van Cyrene

Klik op onderstaande link om het lied van Simon te beluisteren.

http://www.youtube.com/watch?v=Oy5r0IpKv_A&list=PLxAJnHVF-qs2HC2RqvYo8UbX709f0SFqL

Leo en Hanneke Hollestelle

Markus 15:16-22

16 En de krijgsknechten leidden Hem binnen in de zaal, welke is het rechthuis, en riepen de ganse bende samen; 17 En deden Hem een purperen mantel aan, en een doornenkroon gevlochten hebbende, zetten Hem die op; 18 En begonnen Hem te groeten, zeggende: Wees gegroet, Gij Koning der Joden! 19 En sloegen Zijn hoofd met een rietstok, en bespogen Hem, en vallende op de knieen, aanbaden Hem. 20 En als zij Hem bespot hadden, deden zij Hem den purperen mantel af, en deden Hem Zijn eigen klederen aan, en leidden Hem uit, om Hem te kruisigen. 21 En zij dwongen een Simon van Cyrene, die daar voorbijging, komende van den akker, den vader van Alexander en Rufus, dat hij Zijn kruis droeg. 22 En zij brachten Hem tot de plaats Golgotha, hetwelk is, overgezet zijnde, Hoofdschedelplaats.

Wij denken dat bovenstaande goed weergeeft wat er met Jezus gebeurde op het moment dat hij een purperen mantel omgehangen kreeg, een doornenkroon werd opgezet en verder bespot werd.

Fabian en Mirjam Moes

Judica = doe mij recht

In de mij toegewezen periode valt zondag 6 april, de 5^de zondag van de 40-dagentijd. Deze zondag  ontleent zijn naam ‘Judica’ aan de beginwoorden van het introïtusgezang, ‘Judica me, Deus’ (Psalm 43: 1) en staat in de liturgiekalender volgens de Tridentijnse liturgie bekend als Passiezondag (bron: Wikipedia).

Lied van de zondag: Psalm 43:1
O God, kom mijn geding beslechten,
verlos mij van wie U versmaadt.
Boosdoeners willen met mij rechten,
die niet aan trouw en waarheid hechten.
Doe mij ontkomen aan hun haat,
o HEER, mijn toeverlaat.

Gecombineerd met het thema van deze periode ‘Zoek de stilte - ontdek wat je beweegt’ roept dit bij mij associaties op met ‘The Sound of silence’, ‘Het geluid van stilte’, van Simon & Garfunkel. Niet een heilzame, maar een beklemmende stilte. Paul Simon vond inspiratie voor het schrijven van deze song in de moord op John F. Kennedy op 22 november 1963. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? En hij beschrijft het gevoel dat hem bekruipt tijdens een wandeling door New York. In de onpersoonlijke drukte van een miljoenenstad, onder het koude neonlicht.

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never shared.
And no one dared disturb the sound of silence.

Hij beschrijft de frustratie van spreken zonder iets te zeggen, horen zonder te luisteren. Hij mist de saamhorigheid, de verbondenheid. Niemand durft ‘the sound of silence’ te verstoren.

"Fools," said I, "You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might lead you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed in the wells of silence.

Paul Simon waarschuwt: “Dwazen, weet je dan niet dat deze stilte groeit als een kankergezwel? Luister naar mijn woorden, zodat je wijzer wordt. Neem mijn armen, zodat ik je kan leiden.“ Maar zijn raadgevingen vallen als regendruppels en verdampen in de stilte. Hij krijgt geen gehoor.

Luister naar ‘The sound of silence’ uit 1967:

De hele songtekst is te vinden via Google en de moeite van het lezen waard.

Judica, doe mij recht! Aan het kruis wordt het onrecht tentoongesteld én veranderd in recht. Ons mensen alleen lukt het niet. Paul Simon is daar duidelijk in. Moeten we het laten bij die conclusie? Of hebben we als Hoeksteengemeente met ‘Verbinden 2.0’ een begin van  een antwoord?

Dick Hoeksema, dfhoeksema@zeelandnet.nl

helpende handen

Zoek de stilte- ontdek wat je beweegt

Bewegende handen zeggen genoeg. Ze zijn helpende handen. 

Simon van Cyrene gaf ook een helpende hand.

Carla en Rob Bastian

Zeg maar Bartimeus.

        “Natuurlijk heb ik een eigen naam. Maar die kennen ze hier niet. Ze hebben het hier altijd over die blinde jongen van Timeus. Ik heb mijn eigen plekje. Nee, niet in de poort, die is voor wijze mannen.

Nee, mijn plekje is deze steen net buiten de stad. Hier wacht ik op mensen die langs komen. Misschien schuiven ze me wat toe. Ik moet toch ook leven!

Ik luister naar wat en wie op me af komt en stem mijn tactiek daarop af. Er komt hier veel langs hoor. Van ver hoor ik ze aankomen.

Marcherende soldaten met stampende laarzen. Van hen hoef ik niets te verwachten.

Een karavaan. Zijn het ezels of kamelen? Rijk beladen? Met wat? Is het een grote groep? Komen ze van ver, zijn ze dicht bij huis? Zijn het landgenoten of buitenlanders? Zoeken ze hier een rustplaats of trekken ze door? Hoe zal ik het aanpakken?

Er zijn er ook die hier dagelijks voorbij komen.

Elke dag komt hier een leviet voorbij. Met driftige passen. 's Ochtends naar Jeruzalem, 's avonds weer terug. Altijd maar druk, druk, druk. Als ik hier zit gaat hij vlug naar de overkant van de weg. Geen tijd natuurlijk.

Ook komt hier elke dag een priester langs. 's Ochtends met haastige passen om naar de tempel te gaan. 's Avonds terug met vermoeide passen. Ziet mij niet zitten, teveel gesprekken  moeten voeren, denk ik.

Verder een samaritaan op zijn ezeltje. Wat hij hier elke dag doet? Ik  zou het niet weten. Regelmatig krijg ik wat van hem. Aardig, hè.

En jij, je komt hier voor het eerst in Jericho? Heb je handel bij je? Zie je daar het tolhuis? Pas een beetje op voor Zacheus. Het is nog al een hebberig type.

Bedankt voor het luisteren naar me en als je nog eens in de buurt bent vraag dan naar Bartimeus, die kennen ze wel.”

Sjaak de Muijnck, maart 2014.

  

Een voorbijganger.

Simon van Cyrene komt de stoet die op weg is naar Golgotha tegen. Hij komt van het land en wil de stad ingaan terwijl de soldaten en het volk de stad uitgaan om Jezus en nog twee misdadigers te kruisigen. De soldaten presten Simon om het kruis van Jezus te dragen omdat Jezus leek te bezwijken onder de last ervan. Simon zal dit ook wel gezien hebben maar wilde daar zo snel mogelijk van weglopen, de stad in, naar huis. Daarin verschilt hij niet van ons, mensen van de 21^e eeuw. Hoe dikwijls kijken wij de andere kant op en willen we niet het leed van onze medemens op onze schouders nemen om mee te helpen dragen?

In onderstaand lied van Jan Wit (NLB 649) gaat het ook over een Simon (bijgenaamd Petrus). Maar in die Simon worden we allemaal aangesproken en bevraagd. Niet om geprest te worden, zoals Simon van Cyrene, maar om Hem te volgen uit liefde.

O Heer, blijf toch niet vragen.

Gij weet dat ik U haat,

dat ik geen kruis wil dragen,

niet gaan waarheen Gij gaat.

O Heer, blijf toch niet vragen.

O Heer, heb mededogen.

Vraag toch niet weer. Gij weet

dat ik U steeds verloochen,

dat ik U steeds vergeet.

O Heer, heb mededogen.

Gij vraagt ten tweeden male.

Gij, Herder, spreekt zo zacht

van schapen die verdwalen

en kermen in de nacht.

Gij vraagt ten tweeden male.

Heer, blijf mij niet ontroeren.

Ik stond wel voor U klaar,

als ik een zwaard mocht voeren;

maar dit is mij te zwaar.

Heer, blijf mij niet ontroeren.

Ten derden male vraagt Gij.

Gij laat niet van mij af.

Mijn haat, mijn opstand draagt Gij,

begraaft ze in uw graf.

Ten derden male vraagt Gij.

Gij weet toch alles, Here.

Ik heb U lief. Gij weet:

liefde zal mij verteren,

zelfs als ik U vergeet.

Gij weet toch alles, Here.

O Heer, vraag altijd verder.

Uw liefde triomfeert.

Huurlingen worden herder.

Het offerlam regeert.

O Heer, vraag altijd verder.

                                                                                         Jos deTroije

een nieuwe dag

Sabine van der Want

Jezus: Zoon van?

Luik (of Liège) is een drukke stad.

Zoek je daar stilte, dan moet je een kerk in gaan.

Als je de Cathédrale Saint-Paul de Liège binnen gaat,

kom je in een heel grote, stille ruimte terecht.

In zo’n oude Katholieke kerk is veel te zien.

Door langer te kijken ontdek je steeds meer details.

En je realiseert je ook dat iedereen daardoor vanzelf stil is.

In één van de ramen zie je een kleine Jezus op schoot bij Maria,

maar Hij heeft wel duidelijk overwicht op alles en iedereen om Hem heen.

Net als in het bijbelgedeelte naar Matteüs 22: 41-46… 

Zó wijs, dat geen farizeeër hem meer een vraag durfde te stellen!

Het staat buiten kijf dat Maria Jezus’ moeder was.

Maar de vraag was, en is, wie Jezus’ vader was: David? God? Jozef?

Heleen en Erik Jacobs

de messias

Kees van Wouwe

theologisch debat

Mattheus 22:41-46

In dit stuk vinden we niks van  ‘stilte-zoeken’.

Jezus zoekt hier de confrontatie.

Farizeeën, sadduceeën, schriftgeleerden, zij hebben ervoor doorgeleerd. Zij zijn normaal gesproken niet vies van een theologisch debatje.  Maar jammer voor hen, zij delven hier het onderspit en druipen af met de staart tussen de benen.

Maar waarom allemaal, waarvoor?

Ik zou me ook terugtrekken. Tegen  zoveel verbaal geweld kan niemand op.

Waar gaat het hier nu eigenlijk om? Om een theologisch dispuut?

Ik geloof er niks van.

Jezus wil ze eens goed op hun nummer zetten en een toontje lager laten zingen.

Zondag  30 maart:  zondag ‘ Laetare’.

 Verheug U, wees blij en vrolijk, want we zijn onderweg naar Pasen.

Vraag:  wat is er verkeerd aan een stevig theologisch debat?

Antwoord:  niets, maar meestal word je er niet blij en vrolijk van.

Groet, Jo Kodde

de Farizeeën

Wat zien we hier in de ogen van deze weinig vreugde vertonende  Farizeeën ?  Verontwaardiging,  afgunst , onbegrip, woede ?  

Bert Zanting 

zoek de stilte

Oculi

Met het oog op zondag ‘Oculi’ heb ik weer eens psalm 25 uit de ‘Vijftig psalmen’ van Huub Oosterhuis en Michiel van der Plas opgezocht: ‘Steeds weer zoeken mijn ogen naar U’.

http://www.paaskerk.nl/houd-mij-in-leven

(klik op de link en vergeet niet vervolgens te klikken op ‘beluister’!)

Wie geniet er niet van deze tekst en deze melodie?

Rini Moeliker 

Zoek de stilte

Marjon van Dijke

zondag "Ogen"

De foto is gemaakt in Barcelona …

De muziek maakt onze verbeelding af!

Pieter en Marianne de Bruijne

KIJKEN

Kijk naar de mens

en zie het wonder in hem.

Zie je het niet

kijk dan nog eens

en nog eens

en nog eens

en als je goed kijkt

kun je het wonder zien in hem.

Het beweegt

het spreekt

het kijkt

het luistert

het lacht

en het raakt je aan

en het zegt iets van liefde.

Zoiets groots als een mens

moet voorbestemd zijn

voor iets dat van een andere, hogere orde is

dan het leven op aarde.

Kijk naar de mens

en zie het wonder.

Uit het gebedenboekje van Toon Hermans

Lourien Paulus

Zien en horen

Gods licht in onze ogen

de verstilling

Karel Eykman maakte bij Psalm 62 het gedicht verstilling. (Zoek de stilte)

De foto van het kind dat wegrent voor de branding beeldt voor mij beweging uit en plezier (wat zet je in beweging?)

Saskia van Dam

Jezus in de tempel

Matteüs 21: 10-17

Elk kerkgebouw zal op zijn beurt wel eens een schoonmaakbeurt krijgen;  ook de Hoeksteenkerk. Maar op dit schilderij gaat het daar niet over. Salomo had in Jeruzalem een schitterende tempel laten bouwen. Door de legers van Nebucadnezar weliswaar verwoest maar na de ballingschap werd de tempel door de  Joden weer opgebouwd. Handelaren zagen hun kans schoon om hun waar daar aan de man te brengen. Er vond een levendige handel in offerdieren plaats. Dat werd natuurlijk een vieze boel! Maar over die letterlijke smeerboel gaat het natuurlijk niet. Het gaat er om dat van de dienst van God een handelszaak werd gemaakt. Zo ging deze handel niet om de dienst van God, maar om de portemonnee. En wat dat betreft was de tempel hard aan een grote schoonmaak toe. ”In plaats van een bedehuis hebben jullie er een rovershol van gemaakt” zegt Hij. Jezus zag de fout bij de tempeldienst niet alleen, en Hij zei er niet alleen wat van, maar Hij deed er ook wat aan. Hoe zit dat bij ons? Zien wij dingen die er in de kerk moeten gebeuren maar houden we ons het liefst afzijdig en vinden we dat we het al zo druk hebben en doen we verder niets?
 Nadat hij de tempel gereinigd heeft komen de mensen bij Hem, blinden, lammen enz. Hij laat dan zien wat het dienen van God wil zeggen en hoe Hij gekomen is, niet om gediend te worden, niet om van de godsdienst een handelszaak te maken, maar om te dienen. Hij geneest de blinden en de lammen. De naam van God wordt niet groot gemaakt door de Joden want die zijn woedend over het aanmatigend optreden van Jezus. Nee. De kleine kinderen zeggen: ”Hosanna, de zoon van David”. De kinderen zien in  Hem de Verlosser, door God gezonden. De Joden zagen Hem alleen maar als de zoon van de timmerman Jozef.

Ab van de Vrie

Luisteren naar de stilte

Matteüs 21

De verstilling

De Verstilling
(naar Psalm 62)

Laat ik eerst maar eens stil zijn
laat ik mijn mond maar houden
voor ik aan nadenken begin
en aan gepieker vol rondzwervende gedachten
Voor ik mijn mond voorbij praat
heb ik dat soms nodig.

Laat ik eerst maar eens stil zijn
laat ik stilzwijgend wachten
tot ik licht in mijn hoofd raak
van kalm geluidloos luisteren
Tot ik daar blijf staan waar het om gaat
heb ik dat soms nodig.

Laat ik eerst maar eens stil zijn
en hem horen als ik hem laat uitspreken
dan komt helder binnen wat hij zegt
gaan mijn oren open naar mijn hart
God laat van zich spreken. Hij is aan het woord
Dat heb ik wel nodig.

Uit "een knipoog van u zou al helpen"van Karel Eykman"
Mooi he, stilte opent oren naar mijn hart...?

Wydo vd Lee

Wie is die man?

Vraag:
Hoe zoek jij, midden in onze drukte en zorgen, de stilte zodat je die vraag kunt beantwoorden?

Jan en Matty Beije

het gebruik van de kalender

U krijgt elke morgen een mailtje dat er een nieuw kalenderblad is uitgekomen. In het mailtje ziet u ook hoe dat blad er uit ziet. Maar als er muziek of een filmpje wordt gedraaid dan kunt u dat niet vanuit uw mail horen of zien. Daarvoor moet u naar het kalenderblad zelf. Dat gaat het makkelijkst als u in uw mail klikt op de (blauwe) kop bovenaan in de mail. Dat is namelijk een koppeling naar de kalender. Eenmaal op het kalenderblad kunt u de muziek of de film starten.

Ook het reageren op een bijdrage kan alleen op het kalenderblad zelf. Als u via de koppeling op het kalenderblad bent gekomen is onder elke bijdrage een mogelijkheid om een reactie te geven. Mocht dat niet zichtbaar zijn dan klikt u op het woordje "geen opmerkingen" dat onder elke bijdrage staat. Als er al reacties gemaakt zijn staat er "x opmerkingen". Dan opent zich de mogelijkheid om een reactie te geven. U moet dan ook aangeven onder welke naam u reageert. Het makkelijkst is te kiezen voor "anoniem". U kunt dan toch gewoon uw naam onder de reactie zetten. Als uw reactie is ingetypt klik dan op "publiceren".

We wensen u veel plezier met de kalender. Vragen en opmerkingen mag u ook mailen naar kalenderhoeksteen@gmail.com

het kalenderteam

De intocht in Jeruzalem

Adrie van der Want

Mattheüs 21:8

vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg

Dans de kou uit lijf en leden,                                             

stroop je mouw op, kom tot leven,

maak muziek en sla de trom,

zing je lied en keer je om.

Durf je niet, het gaat wat stroef,

ben je mat en nog wat droef?

Grijp een hand in je bekommernis,

die zal je leiden uit de duisternis.

Dans alles weg wat je bezwaard,

zweef weg en weet je wel bewaard,

Degene die je leidt houdt stand,

Hij legt Zijn vreugde in jouw hand.

Gedicht uit: De spiritualiteit van het gewone leven. 

Van Jurjen Beumer   

Welke betekenis heeft voor jou het                      

uittrekken en uitspreiden van de mantels?                                              

                                                                                                                      Magda Koole

                                                                                                                      Gido Wattel

Invocabit, roept Hij mij

Een God die mij roept – ik heb er lang grote moeite mee gehad. Roept Hij mij? Waar dan? Wanneer dan? Ik hoor er niets van!

Geen wonder dat ik Hem niet hoorde, denk ik nu. Want wát een lawaai was er in mijn leven, in mijn hoofd. Uiterlijk lawaai: de drukte van de grote stad. Overal en altijd mensen, verkeer, indrukken. En alles wat de stad te bieden heeft! De roepstem van al die mogelijkheden toeterde in mijn oren. En overal moest ik een antwoord op vinden. Innerlijk was het al niet veel beter. Wat ik ook zei of deed, ik voorzag mezelf voortdurend van commentaar. Als er dingen beter konden, liet ik dat luid en duidelijk weten. En als er dingen goed gingen, was er net zo goed die stem. ‘Volgende keer moet het minstens net zo goed. Denk erom!’

Langzamerhand begon de stilte een steeds grotere rol te spelen in mijn leven. Uiterlijke stilte – leven in een dunbevolkte provincie, meer ruimte in mijn agenda om de rust te bewaren. Maar ook innerlijke stilte. Door elke dag te mediteren heb ik geleerd mijn innerlijke stem te waarderen voor wat ze is: een gedachte. Niets meer. En gedachten komen en gaan – als ik ze tenminste niet vasthoud.

Het mooie van dit proces: mijn oren en ogen zijn open gegaan voor God. Steeds subtielere signalen vangen ze op. Nu het lawaai in mijn leven is verstomd, ontmoet ik God in een ontluikende bloem, in een flard van een lied, in het avondlicht, in de blik van een mens die ik passeer.

God roept mij. Ja, Hij roept mij inderdaad voortdurend. Maar Hij kwam niet door al die ruis heen. Wát Hij roept, vraagt u? Heel eenvoudig: ‘Hier ben ik.’ Niet meer, niet minder. En mijn antwoord is even eenvoudig.

Lees de columns van Marga Haas op www.parelduiken.blogspot.nl

De nieuwe jas

Dit is de veertigdagenkalender van de Hoeksteengemeente in Middelburg. Elke dag in de veertigdagentijd  zal een gemeentelid zijn of haar creatieve verwerking geven van een tekst of van de naam van de zondag van de week. De eerste dag zal aswoensdag 5 maart zijn. De laatste dag zal zaterdag 19 april zijn. De zondagen maken, zoals u wellicht weet, geen deel uit van de veertig dagen en dus verschijnt op zondag geen nieuw kalenderblad. U kunt zich hierop abonneren door uw emailadres in te typen in het daarvoor bestemde hokje rechtsboven. Voor de gehele aanmeldingswijze klik op uitleg aanmelden in de balk boven dit bericht.

Elke bijdrage eindigt met een vraag. Wij nodigen u uit om te reageren op die vraag.

We wensen u veel plezier en inspiratie.

het kalenderteam van de Hoeksteen