In de mij toegewezen periode valt zondag 6 april, de 5de
zondag van de 40-dagentijd. Deze zondag ontleent
zijn naam ‘Judica’ aan de beginwoorden van het introïtusgezang, ‘Judica me,
Deus’ (Psalm 43: 1) en staat in de liturgiekalender volgens de Tridentijnse
liturgie bekend als Passiezondag (bron: Wikipedia).
Lied van de zondag: Psalm 43:1
O God, kom mijn geding beslechten,
verlos mij van wie U versmaadt.
Boosdoeners willen met mij rechten,
die niet aan trouw en waarheid hechten.
Doe mij ontkomen aan hun haat,
o HEER, mijn toeverlaat.
Gecombineerd
met het thema van deze periode ‘Zoek de
stilte - ontdek wat je beweegt’ roept dit bij mij associaties op met ‘The Sound
of silence’, ‘Het geluid van stilte’, van Simon & Garfunkel. Niet een heilzame,
maar een beklemmende stilte. Paul Simon vond inspiratie
voor het schrijven van deze song in de moord op John F. Kennedy op 22 november
1963. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? En hij beschrijft het gevoel dat hem
bekruipt tijdens een wandeling door New York. In de onpersoonlijke drukte van
een miljoenenstad, onder het koude neonlicht.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never shared.
And no one dared disturb the sound of silence.
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never shared.
And no one dared disturb the sound of silence.
Hij beschrijft de frustratie van spreken zonder iets te zeggen, horen
zonder te luisteren. Hij mist de saamhorigheid, de verbondenheid. Niemand durft
‘the sound of silence’ te verstoren.
"Fools,"
said I, "You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might lead you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed in the wells of silence.
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might lead you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed in the wells of silence.
Paul Simon waarschuwt: “Dwazen, weet je dan niet dat deze stilte
groeit als een kankergezwel? Luister naar mijn woorden, zodat je wijzer wordt.
Neem mijn armen, zodat ik je kan leiden.“ Maar zijn raadgevingen vallen als regendruppels
en verdampen in de stilte. Hij krijgt geen gehoor.
Luister naar ‘The sound of silence’ uit 1967:
De hele songtekst is te vinden via Google en de moeite van het
lezen waard.
Judica,
doe mij recht! Aan het kruis wordt het onrecht tentoongesteld én veranderd in
recht. Ons mensen alleen lukt het niet. Paul Simon is daar duidelijk in. Moeten
we het laten bij die conclusie? Of hebben we als Hoeksteengemeente met
‘Verbinden 2.0’ een begin van een antwoord?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten